🕒 Leestijd: 7 minuten

Sup(p)erfamilie: met z’n vieren het (wilde) water op

Vier supplanken, een idyllisch stukje water en elkaar. Meer hebben Sieglinde Wuyts (39) en haar gezin niet nodig om de ideale dag te beleven. In binnen- en buitenland gaan Sieglinde, haar man Geert Van de Merckt (42) en hun kinderen Juliette (14) en Babette (11) zo vaak ze kunnen het water op. “Voor mij staat suppen gelijk aan mijn hoofd leegmaken”, zegt Sieglinde. “Water heeft een rustgevend effect.”

Pompen of verzuipen

Een zonnige namiddag aan de waterkant in Lokeren. De fotograaf kan zijn geluk niet op. Het licht, het onderwerp van de reportage: alles zit mee. De stralende gezichten van de vier leden van het gezin Van de Merckt krijgt hij er gratis bovenop. Met een glimlach tot achter hun oren stappen zij uit hun 4x4. En daar is een goeie reden voor. “We hebben nog eens de tijd gevonden om met het hele gezin te gaan suppen”, zegt Sieglinde. “Met tienerdochters is dat niet altijd evident.”

Maar als het lukt, is het plezier gegarandeerd. En een beetje zweten. Babette sleurt een grote rugzak van de auto naar de oever. De andere gezinsleden volgen haar voorbeeld. Binnen de kortste keren liggen er vier sups op de grond, elk nog zo plat als een vijg. “Oppompen is onze opwarming”, glimlacht Juliette. “Er bestaan ook elektrische pompen, maar die gebruiken we niet. Het duurt te lang en ze maken veel lawaai.”

"Suppen staat voor mij gelijk aan mijn hoofd leegmaken. Water heeft een rustgevend effect."

Dus is het manueel pompen of straks verzuipen. “Zo’n plank moet keihard zijn, er kan 15 tot 17 psi in”, zegt Sieglinde. “Dat is wel even doorduwen.” Papa Geert maakt een rondje langs alle planken om te zien of ze voldoende opgepompt zijn. “We hebben niet alle vier dezelfde supplank”, legt hij uit. “Die van de meisjes zijn breder, ideaal voor beginners. De mijne is bedoeld om op wild water te suppen en daardoor extra stevig. Ik heb ze tweedehands gekocht in Zwitserland. Hier vind je dat amper omdat er in België geen wild water is om op te suppen. Maar ze kan dus wel tegen een stootje.” Alleen de plank van Sieglinde is een nieuwe. Of liever: was, want ze wordt intensief gebruikt. Het was Sieglinde die vier jaar geleden verliefd werd op de sport.

“Ik heb eens met een vriendin een les supyoga gevolgd. We vonden het meteen plezant. Daarna zijn we samen een paar keer een supplank gaan huren om een tochtje te maken. Na de tweede keer zeiden we tegen elkaar: ‘Ja dit is het, we moeten zo’n plank hebben’”, glimlacht Sieglinde.

“Ondertussen heeft Sieglinde de helft van onze vriendenkring overtuigd om te starten met suppen”, zegt Geert. “In precoronatijden gingen we geregeld met een grote groep het water op. Dat was altijd heel fijn.”

Suppen ziet er een dure hobby uit. “Een eigen plank kopen, is natuurlijk een investering”, zegt Geert. “Maar dat is eenmalig. Onze meisjes rijden ook paard, dat kost veel meer.”

Meet the family!

Sieglinde Wuyts (39) - freelance fotograaf

-

Geert Van de Merckt (42) - coördinator security aan de UGent

-

Juliette (14) & Babette (12) - nieuwsgierige en avontuurlijke tieners

Magie

De suppers zijn klaar voor vertrek. Geert neemt een waterdicht tasje mee. Hij bindt het vast op zijn sup. “Vandaag houd ik alleen mijn autosleutels bij me, maar we nemen ook vaak een picknick mee of een thermos thee in de winter. En één keer zelfs een wegwerpbarbecue.”

"In Nederland hebben we ooit een uur gedaan over 150 meter. Toen stond er een stevige wind."

Op de pontonnetjes naast het water zitten jongeren wat te babbelen. Omdat ze het zo lief vraagt, willen zij wel even rechtstaan om Sieglinde en haar gevolg te water te laten. Eén voor een laten de suppers hun plank in de rivier glijden en wippen ze erop. Eerst op de knieën, eens in het water gaan ze rechtstaan. Dit is routine. Zelfs onder het toeziend oog van een publiek gaat er niks mis. De vier beginnen rustig te peddelen. Hun tempo ligt laag, zodat wij hen al wandelend kunnen bijhouden op het paadje naast de rivier.

“Dit noemen we salonsuppen”, glimlacht Sieglinde. “Op deze manier is er niks vermoeiends aan. Wanneer je tegenwind hebt, kan het soms wel stevig zijn.”

“Ja!”, roept Babette. “Weet je nog die keer dat we in Nederland een uur hebben gedaan over 150 meter? Toen stond er zo’n stevige wind dat we totaal niet vooruit geraakten.”

Sieglinde lacht. “Ja, toen hadden we achteraf pijn aan onze armen. Eigenlijk kan je het zo vermoeiend maken als je zelf wil. Er zijn zelfs mensen die deelnemen aan supraces. Voor mij is suppen vooral een manier om te ontladen in de natuur.”

“En om bij te babbelen”, vult Geert. “Soms zetten Sieglinde en ik de meisjes af aan de paardenstal en gaan we een paar uurtjes het water op.”

What’s SUP?

SUP staat voor Stand Up Paddle.
Suppers staan rechtop op hun supplank en gebruiken een peddel om zich voort te bewegen.
Een supplank lijkt op het eerste zicht op een surfbord, maar is toch heel anders.
Een supplank is opblaasbaar, een surfboard niet.
Een sup is ook veel stabieler.
Om te suppen heb je geen wind nodig. Het kan dus op stil water. Maar suppen op zee kan zeker ook.

Af en toe trekt Sieglinde alleen naar het water. Het liefst van al bij het krieken van de dag. “Zo’n zonsopgang meemaken vanop je sup is fantastisch”, zegt ze. “Het een beetje te koud hebben bij vertrek, weten dat de rest van de wereld nog slaapt en alleen de vogels horen. Heerlijk. En dan de magie ervaren van de zon die opkomt, dat laag scheerlicht op je voelen vallen en stilaan opnieuw opwarmen door de zon. Dat doet zo’n deugd en geeft me massa’s energie. Dan kan ik de wereld weer aan.”

“Oh my god!”, schreeuwt Babette. We houden even onze adem in, maar nee, er ligt geen man/vrouw/kind overboord. “Kijk wat een schattige babydiertjes!”

In het riet langs de waterkant blijken pasgeboren watervogels te schuilen onder de vleugels van hun moeder. “Ik zie een babyfuut en een paar waterhoentjes”, zegt Juliette.

“Niet te dicht bij de kant, meisjes. Laat die vogels maar doen”, zegt Geert. “De meisjes zijn zot van dieren. Juliette is zelfs vastberaden om later dierenarts te worden. In de auto hebben we een boekje liggen waarin de fauna en flora van de Lage Landen staan. Telkens wanneer we een interessant beestje tegenkomen, noteren we in ons boekje waar en wanneer we het hebben gezien.”

Een dobber in ruil voor een pint

De suppers passeren twee vissers. “Ik ga mij een vrouw aan den haak slagen”, grapt een van de hengelaars. “Pas op, want ik bijt”, roept Sieglinde terug. Deze vissers lijken het wel te kunnen appreciëren, vier voorbijdrijvende passanten. Is dat altijd zo? “Hier zeker wel, dit stuk van de Durme is toegankelijk voor pleziervaart dus ze verwachten wel wat passage. We proberen wel altijd uit de buurt van de dobbers te blijven.”

"We lachen er vaak mee dat we supbingo kunnen doen. Want we krijgen telkens dezelfde vragen."

“Ik heb onlangs zelfs nog een visser uit de nood geholpen”, zegt Geert. “Zijn dobber was blijven hangen in een struik aan de overkant van de rivier. Hij vroeg of ik even met mijn sup tot daar kon peddelen om het ding uit de takken te plukken.” Dat was maar een woord. De visser kreeg zijn dobber ongeschonden terug. “En papa kreeg van hem een pintje”, glimlacht Babette.

De vissers zullen niet de laatsten zijn die het gezin iets toeroepen vanop de oever. “We lachen er vaak mee dat we supbingo kunnen doen”, zegt Sieglinde. “Want we krijgen telkens dezelfde vragen.”

Zo zijn er de klassiekers: ‘Hé, val eens!’ ‘Zijde al gevallen?’ ‘Is dat moeilijk?’ en ‘Waar huur je zoiets?’.

“Het is wel al minder dan wanneer ik vier jaar geleden startte”, zegt Sieglinde. “Sinds de eerste lockdown is suppen enorm populair geworden. Vier jaar geleden werden we constant aangesproken. Toen werden we zo vaak nagekeken dat we erover nadachten om een T-shirt te laten maken met uitleg erop (lacht).”

Waar je mag kajakken mag je ook suppen. “Op de website van de Vlaamse Waterweg vind je een overzicht van alle plekken waar het toegelaten is”, zegt Geert. En daar blijken heel mooie locaties bij te zijn. “Onlangs deden we zo een prachtig stukje van de oude IJzer”, zegt Sieglinde. “Mensen trekken altijd maar naar het buitenland, terwijl België zeker zo mooi kan zijn.”

Sieglindes favoriete supplekjes:

België:

Peddelroute Waasland, Zuidlede is het mooiste stukje.
De IJzer, zeker tussen Roesbrugge en Stavele.
Gent
Oostduinkerke, zeker gedurende zonsondergang

Nederland:

Peddelroute Zaamslag

Noorwegen:

Røldalsvatnet

Portugal:

Rio Lima, in de omgeving van Ponte de Barca.

Gebroken tenen

“Kijk meisjes, daar zat ik vroeger soms met jullie papa te picknicken.” Sieglinde wijst naar een dichtbegroeid stukje oever. Een romantisch plekje met zicht op waterlelies. “Want jullie vergeten soms dat wij al een leven hadden voor jullie geboren werden”, glimlacht Sieglinde.

Het gezin Van de Merckt is duidelijk hecht. “Wij zijn goed in samen te verdwijnen”, zegt Geert. “Ook op reis houden we ervan om naar plekken te gaan waar weinig volk is. We gaan altijd met de 4x4 op reis. Wanneer het pad stopt, rijden wij meestal nog even door.”

En de sups, die gaan steevast mee. “Een sup is ideaal om op verkenning te gaan op plaatsen waar je anders niet geraakt”, zegt Sieglinde. “Wij zijn echt precies een nomadenfamilie wanneer wij op reis gaan, zo veel spullen hebben we bij.”

"Een sup is ideaal om op verkenning te gaan op plaatsen waar je anders niet geraakt."

De suptochten in het buitenland leveren veel mooie herinneringen op. “In Spanje hebben we een bijzonder moment meegemaakt”, zegt Sieglinde. “Toen we aan het suppen waren op een rivier kwam er op een paar meter van ons een vliegtuigje water scheppen. Het was een enorm droge periode, dus hier en daar gingen ze op die manier brandjes blussen. Het is wel even schrikken als je zo’n gevaarte op je af ziet komen.”

“Een weet je nog mama, die keer dat we zo moe waren in Noorwegen?”, vraagt Juliette.

“Ja, dat weet ik zeker nog”, antwoordt Sieglinde. “Dat was op de fjord onder Preikestolen. Toen had ik me even mispakt. Ik wilde met de sups de fjord oversteken, samen met de meisjes. Babette ging mee op mijn plank, Juliette zou zelf peddelen. Maar ik had de afstand fout ingeschat. Dus toen Juliette moe werd, kwam zij ook bij mij op de plank en hing ik haar sup vast aan de mijne. Dat was wel afzien.”

"Onder water stootte ik mijn voet tegen een boomstronk. Twee tenen gebroken."

Vorige zomer ging het eventjes echt mis. Toen Sieglinde op een warme zomeravond besloot om haar capaciteiten als redder bij te schaven. “Normaal is het niet mijn ambitie om te vallen, maar toen was het zo’n mooi weer dat ik eens wilde uittesten hoe je iemand uit het water kan redden met een sup. Want daar bestaat een speciale techniek voor.” Uiteindelijk was het bijna Sieglinde zelf die gered moest worden. “Onder water stootte ik mijn voet tegen een boomstronk. Twee tenen gebroken.” Sieglinde tapete ze thuis in en dat was dat. Wat later stond ze alweer op haar plank.

Geen schermen

Winter of zomer, het gezin Van de Merckt is niet van het water weg te slaan. “In de winter suppen we in een surfpak”, legt Juliette uit. “Nu zijn gewone sportkleren en surfschoentjes genoeg. Als het echt warm is, vinden Babette en ik het ook leuk om van onze plank te springen en te zwemmen.”

“Mijn favoriete seizoen is de lente”, zegt Sieglinde. “Dan zie je de natuur ontluiken. In de winter is het dan weer zalig om door zo’n klein laagje ijs te suppen. Je voelt het ijs dan kraken tegen je bord.”

Sieglinde is fotografe van beroep en neemt tijdens suptochten vaak foto’s. “Sinds kort hebben we ook een drone. Maar die meenemen, geeft me toch nog wat stress”, zegt ze. En laat dat nu net zijn wat Sieglinde wil vermijden wanneer ze gaat suppen. “Het is voor mij de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken. Sowieso beleef je de natuur heel anders vanop een sup dan in bijvoorbeeld een kano. Dan zit je veel dichter bij het wateroppervlak en zie je minder.”

Wanneer het lukt om er een gezinsmoment van te maken, zijn Sieglinde en Geert extra blij. “Het is iets leuks om met z’n vieren te doen, want je kan je met niets anders bezighouden”, zegt Sieglinde. “Thuis zijn er altijd schermen in de buurt die afleiden. Hier op het water valt dat weg. Daardoor ben je echt bewust met elkaar bezig.”

Waterkieken

Babette heeft intussen een grote voorsprong op de rest. “Kom, we gaan onze race-eend achterna”, knipoogt Sieglinde. Die ‘eend’ ligt ondertussen languit op haar plank te wachten op de rest van het gezin. “Kom, laat maar wat show zien”, grapt Geert. Dat blijkt maar een woord. “Zal ik eens op mijn hoofd gaan staan op mijn sup?”, vraagt Babette. De fotograaf knikt. “Heel graag!”

Het vraagt even tijd en vooral veel concentratie, maar met de instructies van mama lukt het. Traag maar gestaag steekt Babette haar benen in de lucht. De andere drie joelen. “Nog één keertje voor een goeie foto”, instrueert de fotograaf. Dus daar zwieren Babette’s benen weer omhoog… en het water in. “Halleluja, da’s koud!”, proest ze wanneer ze weer bovenkomt. “O bollie, het is maar water”, sust mama Sieglinde. “En het is toch maar gelukt!” Babette kan ermee lachen en klimt op de oever. “Ik zal snel de auto gaan halen”, zegt Geert en hij peddelt naar de kant. Sieglinde en de meisjes sleuren ondertussen al het materiaal uit het water. En zo komt er iets vroeger dan verwacht een einde aan een zalig gezinsmoment. Maar het was toch meer dan de moeite. Weer een mooie herinnering erbij en twee extra vogels om te noteren in hun boekje. Of zouden ze Babette het waterkieken ook meetellen?

Jij de plannen, wij het materiaal. Nu ook te huur!

Kriebelt het om zelf zo'n wateravontuur te beleven, maar ben je nog niet helemaal zeker? Je kan een kajak of sup ook huren bij A.S.Adventure. Op deze manier heb je kwalitatief materiaal om te testen of het iets voor jou is! Ook kampeermateriaal en fietstassen zijn terug te vinden in ons huuraanbod.

Meer info

image link

Het water op en de natuur een handje helpen? Neem eens een afvalzak mee op je tocht! Strijd mee tegen rondslingerend afval.