“Mijn klas is eigenlijk een buitenklas, maar dan binnen.”

 

- Arne Lannoo

Wie is Arne Lannoo?

•    33 jaar

•    Leerkracht lager onderwijs en A.S.Ambassadeur

•    Woont in Oostende

•    Houdt van wandelen, buiten zijn, muziek en fotografie

•    Volg zijn avonturen op Instagram: @arnelannoo

Leraar Arne brengt de natuur in de klas

Na een carrière van tien jaar als bevlogen medewerker bij A.S.Adventure ruilde Arne de winkelvloer voor het onderwijs. Hij geeft les bij Gemeenteschool De Horizon in Snaaskerke. Zijn passie voor de natuur blijft hij ook daar uitdragen. Maandenlang moederziel alleen in de bergen of voor een volle klas met zevenjarigen: hij voelt zich op beide plekken in zijn element.

Arnes klas heet ‘De Berghut’. Aan de muren van het lokaal prijken tekeningen van de bergen en de natuur, een slinger met Tibetaanse gebedsvlaggetjes doorkruist de ruimte. Het raam kijkt uit op koeien, schapen en velden. “Mijn klas is eigenijk een buitenklas, maar dan binnen.”

 

“Buiten is hier nooit veraf.” Voor de school is een speelweide en een cirkel van houten banken waar meester Arne met zijn leerlingen kringgesprekken voert of lessen WO geeft. “Ik vind het belangrijk om buiten te zijn met de kinderen. En ook als we binnen zitten, vertel ik hen over de natuur en het klimaat. Het geeft mij enorm veel voldoening om hen daarover bij te leren en mijn passie over te brengen.” De kinderen zijn zelf ook heel graag buiten, merkt hij: “Als ze op maangaochtend vertellen over hun weekend gaat dat zelden over welk computerspel ze gedaan hebben, maar eerder over gemaakte wandelingen of wat ze buiten met de jeugdbeweging gespeeld hebben. Ik stimuleer dat zoveel mogelijk, want de voordelen die wij uit de natuur halen, zoals rust en creativiteit, gelden voor kinderen evengoed.”

Heb jij je Daily Dose of Nature al binnen?

Dat wandelen in de natuur wonderen doet voor je lichaam en geest, is geen geheim. Bij A.S.Adventure willen we daarom zoveel mogelijk mensen naar buiten sturen. Laat je op sleeptouw nemen door het manifest van 'Daily Dose of Nature', dat we samen met experten en wetenschappers uitschreven.

Lees het manifest

Van gezinsvakanties tot solo hike

Toen Arne kind was, speelden gezinsvakanties zich in de bergen of aan de Opaalkust af. “Ik maakte op vroege leeftijd kennis met buiten zijn en wandelde graag. Tijdens mijn pubertijd raakte dat op de achtergrond en maakte ik liever muziek dan te wandelen. Toen ik rond mijn twintigste mijn beste vriend ontmoette en hij voorstelde om met de tent naar de Ardennen te trekken, besefte ik weer hoe leuk ik wandelen eigenlijk vond. En sindsdien ben ik niet meer gestopt.”

Het jaar nadien maakte hij een lange trektocht door de Vogezen. Die deed hij in zijn eentje ‘uit miserie’: “Ik vond écht niemand die mee kon of mee wilde”, lacht hij. “Maar dat draaide zo goed uit, dat ik er intussen bewust voor kies om alleen te wandelen. Zo’n trekking wordt naar een hoger niveau gebracht door dat solo te doen: door mijn plan te trekken en zelfredzaam te zijn. Ik kan goed alleen zijn en haal daar veel voldoening uit.” 

 

Hoewel gezelschap soms ook heel welkom is: “Tijdens het wandelen van de GR 5 zijn mijn vrouw en mijn beste vriend om beurt enkele dagen mee komen stappen. Die dagen behoren tot de hoogtepunten van die trekking. Gezelschap van mensen waarmee het écht goed klikt zorgt voor een extra dimensie.”

Wim Massant verzorgt de planten in de natuur

Wandelen met de hond

Loebas, Arnes Golden Retriever gaat graag mee wandelen. “Iedere ochtend sta ik om zes uur op om minstens een uur met Loebas te wandelen. Ik geef toe dat ik regelmatig vloek als de wekker gaat, maar zodra ik buiten ben, voel ik me klaarwakker en enthousiast. Ik vind het zalig om zo de dag te starten terwijl de zon opkomt, de vogels fluiten en ik over het strand wandel met de hond. Na zo’n wandeling voel ik me gezonder en zo fris als een hoentje. De keren dat mijn vrouw de ochtendwandeling met Loebas in mijn plaats deed, had ik het gevoel dat ik iets miste.”  

Ook ’s avonds na school wandelt hij een uur met zijn hond. “Dat is de ideale manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik ben heel blij dat we onze hond hebben, want zonder zou ik meer moeite hebben om mezelf te motiveren om lokaal te wandelen: Loebas geeft me een doel. Dat voelt nooit als een verplichting. Enkel wanneer de regen met bakken uit de lucht valt. Maar zelfs dan probeer ik er het beste van te maken.”

 

In het weekend plant hij, vaak samen met vrouw en hond, minstens één dag waarop buiten-zijn centraal staat. “Daarvoor moet ik niet per se naar de Ardennen of de Opaalkust, dat kan ook een citytrip zijn. Het hoeft niet altijd bos of natuur te zijn, als ik maar buiten ben.”

“Als mijn leerlingen vertellen over hun weekend, gaat dat nooit over hun Nintendo maar wel over buiten zijn: over wandelingen, jeugdbeweging en buitenspelen.”



Groter geluksgevoel

“Tijdens een lange trektocht stijgt mijn geluksgevoel”, vat Arne samen. “Plots heb ik zeeën van tijd en leef ik op het ritme van de natuur. Van die vertraging word ik gelukkiger. In de natuur leer ik ook te genieten van het moment zelf, terwijl dat er in het gewone leven te weinig van komt.”

 

“Tijdens lange wandelingen beland ik vaak op interessante plaatsen in mijn hoofd: ik besef dan hoe blij ik ben met wat ik heb, waardoor mijn waardering stijgt. Ik probeer dat geluksgevoel nadien zo lang mogelijk vast te houden maar ik vrees dat het menselijk is dat dat in het dagelijkse leven na een tijdje verwatert.” 

GR 5

Tijdens zijn allereerste solo hike vroeg een Franse voorbijganger aan Arne of hij de GR 5 aan het doen was. “Ik had daar toen nog nooit van gehoord”, bekent hij. “Die Fransman legde dus uit: als je die kant blijft uitlopen kom je aan de Noordzee en als je de andere kant opgaat, eindig je in Nice. Dat vond ik toen al waanzinnig cool. Het heeft al die jaren in mijn achterhoofd gesluimerd.”

 

Vorig jaar stonden de sterren juist en wandelde hij de volledige GR 5-route. “Ik legde dagelijks 40 kilometer te voet af”, vertelt hij. “Ik heb dat onderschat”, geeft hij toe. “Op dag vier begon mijn scheenbeen pijn te doen, maar ik moest dat tempo aanhouden om binnen het berekende aantal dagen aan te komen. Dankzij compressiesokken en ontstekingremmers kon ik verder doen.”

 

“In de Vogezen en de Alpen draaide het meer om de hoogtemeters dan om de kilometers. Mijn lijf werd een machine: het hoefde de hele dag niets anders te doen dan die wandelbeweging. Ik stond ervan versteld hoe mijn lichaam daaraan wende.”

van Arne

Nadenken vs. niet nadenken

“Denk vooraf goed na over langeafstandstochten. Bouw rustig op. Als eerste trektocht is tien dagen trekken op de Mont Blanc bijvoorbeeld geen aanrader. Want loopt er iets mis, fysiek of met je materiaal, dan ben je ver van huis. Begin eens met een trekking van drie dagen in de Ardennen, zodat je bij pech vlot een treinstation kan bereiken en snel weer thuis staat. Voor korte wandelingen luidt mijn advies precies andersom: denk niet teveel na. Ga gewoon naar buiten!”


Wim Massant verzorgt de planten in de natuur

Nieuwe routine

“Tijdens zo’n lange trektocht kweek ik nieuwe structuren in mijn dag om routine te krijgen”, vertelt Arne. “Elke ochtend stond ik om zes uur op en na een slok water pakte ik mijn boeltje en vertrok. Die vroege ochtend is een fantastisch tijdstip om te wandelen want de wereld wordt wakker: de zon komt op, vogels en andere dieren ontwaken en de temperatuur is dragelijk. Na ongeveer een uurtje ontbeet ik onderweg op een mooie plek en vervolgens wandelde ik urenlang. In het begin laste ik om de twee uur een kwartier pauze in, maar die gewoonte heb ik snel laten vallen omdat ik in beweging wilde blijven. Middagpauze nam ik wanneer mijn maag knorde. Daarna stapte ik weer urenlang verder, soms tot de zon onder begon te gaan. Maar als ik om 16u al een fanastisch plekje tegenkwam, zette ik mijn tent vroeger op en dan genoot ik vervolgens van urenlang niks doen. Fascinerend hoe de tijd voorbijgaat terwijl je op je rugzak ligt en naar het uitzicht kijkt. Ik werd daar intens gelukkig van.”

“Doorgaans kreeg ik ergens tussen 19 en 20u meestal honger en kookte ik mijn potje. Met blikjes tonijn of couscous werd het een culinair festijn. Nadien las ik in mijn tent op de e-reader tot ik in slaap viel. Ik leefde niet met de klok, maar met de zon.”

 

Hij wende snel aan het beperkte comfort: “Wekelijks ‘beloonde’ ik mezelf een keer met een hotelkamer, zodat ik kon douchen en in een écht bed kon slapen. Ik keek daar altijd naar uit, maar eigenlijk was dat meestal teleurstellend. Ik voelde me er out of place met mijn stinkende kleding en mijn onverzorgde baard. Bovendien sliep ik in mijn tent toch beter! Want ook zo’n flinterdun matje went snel.”
 

Of hij af en toe nood had aan een dagje uitblazen? “Op 79 dagen tijd heb ik drie rustdagen genomen en ik verveelde me te pletter.”

“Tijdens een lange trektocht leef ik op het ritme van de zon en de natuur.”


Plan A, B en C

Met de GR 5 was Arne niet aan zijn proefstuk toe. Hij wandelde eerder al (o.a.) de Cape Wrath Trail in de Schotse Hooglanden, de Haute Randonnée Pyrénéenne in Spanje en Frankrijk, de Tour du Mont Blanc in Frankrijk, Zwitserland en Italië.

“Op de GR 5 en vele andere langeafstandswandelingen hoef je je dankzij de goede markeringen weinig zorgen te maken over navigatie. Er is voldoende mogelijkheid om te overnachten en om voeding in te kopen. Maar in Scandinavië of Schotland is het belangrijker om zelfredzaam te zijn. Het landschap kan de beleving nog veel intenser maken. Er zijn bijvoorbeeld geen bruggen, dus als je een rivier over moet steken, is het soms oppassen geblazen. Bovendien word je daar gedwongen om beter te plannen. Ik ben een echte nerd op het gebied van voorbereiding en heb geleerd dat je best een plan A hebt, maar daarnaast ook een plan B en plan C. Zo neem je best voldoende eten mee voor minstens één extra dag. En als de weersvoorspelling erg slecht is, is het interessant om een alternatieve route als back-upplan te hebben. Een grondige voorbereiding ben je verplicht aan jezelf maar ook aan je geliefden aan het thuisfront, als je er alleen op uittrekt. Zo kunnen mijn vrouw en mijn grootouders gerust zijn als ik weer eens op pad ga.”

De favoriete wandelroutes van Arne

De favoriete plek in de natuur van bioloog Wim Massant in zijn tuin
“Deze route staat voor mij met stip op één. Je volgt de GR 14 tot Stavelot en vervolgens de GR 5 naar Spa. Deze tocht meet zo’n 25 kilometer en behoort tot de meest gevarieerde maar ook pittige tochten die ons land rijk is. Je ziet hier zoveel verschillende stukjes natuur! Naast de Amblève waan je je even in Canada, met die hoge bomen en kolkende rivier die zich een weg baant door het landschap. Vervolgens ga je het plateau van de Hoge Venen op en daarna daal je af tot in Spa. Supermooi!”
De favoriete plek in de natuur van bioloog Wim Massant in het Hallerbos

“Prachtig natuurreservaat in de Panne, waar je wandelt tussen indrukwekkende bossen en duinen. Zodra je de grens met Frankrijk oversteekt, is alles plots anders, terwijl je op een steenworp van België bent.”

De favoriete plek in de natuur van bioloog Wim Massant in de Westhoek

“Wandelmogelijkheden in overvloed in dit populaire stukje West-Vlaanderen. Wandelaars kunnen hier hun hartje opalen, omringd door talrijke schitterende uitzichten.

© Arne Lannoo 

Kuur natuur: zo begin je eraan

Regelmatig naar buiten gaan is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. We helpen je daarom graag op weg! Schrijf je gratis in voor 'Daily Dose of Nature' en stap 12 weken lang mee in kuur natuur. Je krijgt dan elke week een verse dosis motivatie én inspiratie.

Doe mee

Laat je verder inspireren

Cookie-instellingen voor de beste online A.S.Adventure-ervaring

A.S.Adventure maakt gebruik van marketing, analytische en functionele cookies en vergelijkbare technologieën. Ook derden en sociale netwerken kunnen cookies plaatsen via onze website. Als je op “accepteren” klikt, ga je hiermee akkoord. Je kan voorkeuren ook wijzigen en wij slaan jouw keuze twee jaar op. Direct je keuze wijzigen? Dat kan via de cookie policy button onderaan alle pagina's.