Deze kuitenbijter dankt haar faam aan de wielerklassieker de Waalse Pijl, waar ze meermaals als scherprechter fungeerde. Ze is een goede introductie voor toerfietsers die willen voelen hoe de typische korte, maar toch krachtige Ardense klimmetjes aanvoelen. Bij het zien van de torenspitsen van de kerk die op de top staat komt de verlossing.

De naam Kwaremont is van Gallo-Romeinse oorsprong en betekent “vierkante berg”. Van begin tot einde bestaat deze helling uit kasseien. Met een lengte van 2,2km is dit één van de langste hellingen uit de Vlaamse Ardennen. Deze helling is vooral bekend door de Ronde van Vlaanderen. Tot 2011 was de Oude Kwaremont een van de eerste hellingen in het parcours. In 2012 bestegen de renners de heuvel echter drie keer in de finale.

Deze helling scheidt het kaf van koren in de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. Hier is het belangrijk om nog niet van bij het begin al je kruit verschieten. Met een stijgingspercentage van 21% op het steilste stuk is dit immers geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Maar ook al lijkt het standbeeld van Eddy Merckx na dit steilste punt het einde van de helling aan te geven, qua lengtemeters zit je nog maar in de helft van het parcours! De stijgingspercentages zijn niet meer schrikbarend hoog na dit stuk, maar een rustpauze zit er nog niet meteen in.

Deze heuvel in de Vlaamse Ardennen dankt haar faam eveneens aan de Ronde van Vlaanderen, maar ook aan de Koppenbergcross, een veldrit die jaarlijks op Allerheiligen gereden wordt. De klim bestaat van het begin tot einde uit slechte kasseien, ook al werd ze ondertussen al enkele keren heraangelegd. Volgens kenners zou het één van de lastigste beklimmingen uit de Ronde van Vlaanderen zijn.

Tot en met 2011 was deze col de traditionele afsluiter van de Ronde van Vlaanderen. De moeilijkheidsgraad van deze beklimming zit hem in de kasseien. Die zijn immers horizontaal geplaatst, waardoor ze een soort kleine trap vormen.